Andrés Calamaro, «Bohemio» (Crítica de discos)

Andrés Calamaro va más allá de lo musical. Es una estrella de la canción, un cantante, un tipo que sabe vérselas con diez mil atentos fans en un estadio y no defraudarles y al mismo tiempo un tipo cercano… militante, activo, omnipresente, ególatra. En este trabajo toca con su banda, cosa que no suele suceder cuando se encierra en el estudio. Este nuevo disco (con portada del diseñador Jorge Alderete) entra a la primera, te empapa, te arropa con temas como “Cuando no estás” ó “Tantas veces”, certeros rock a medio tiempo parapetados por guitarras y teclas, acorazados en lo más dentro del corazón en su lírica. Luego llega “Plástico fino”, y ya te deshaces del gusto escuchando como el pibe narra cómo arrastró  su cruz.  Y si quieres de eso, “Doce pasos” (con el poso de Los Rodriguez) te vacilará durante tres minutos con treinta y cinco segundos, esta vez para que dejes, en 12 pasos, tus problemas de lado. Como siempre, una banda impecable que huele a rock clásico, rock americano, intachable. El pulso que tiene “Bohemio” te deja sin aliento, “Nacidos para correr” sangra desde el alma, y así podría seguir, tirando flores a estas canciones nuevas de AC.

 

Andrés Calamaro musikaren esparrua gainditzen du. Kantuaren izarra da, kantaria; badaki hamar mila zale arretatsuz betetako estadio batean egoten huts egin gabe, eta, aldi berean, gertuko pertsona da… militantea, gogotsua, nonahikoa, egolatra. Lan honetan bere taldearekin jotzen du, eta hori ez da ohikoa estudioan sar-tzen denean. Disko berri hau (Jorge Alderetek diseinatutako azala duena) hasiera-hasieratik sartzen da, hartu egiten zaitu, “Cuando no estás” edo “Tantas veces” bezalako kantuekin bildu egiten zaitu, aldi erdiko rock trebeak, gitarra eta teklekin lagunduak, eta bihotzaren muinean korazatuak, bere lirikarekin. Ondoren “Plástico fino” dator, pibeak bere gurutzea nola eraman zuen kontatzen entzutean atsegin hartuko duzu. Eta beste hori nahi baduzu, “Doce pasos”ek (Los Rodriguezen kutsuarekin) hiru minutu eta hogeita hamabost segundoz zabuka erabiliko zaitu, oraingoan, hamabi pausutan, arazoak alboratu ditzazun. Beti bezala, rock klasikoaren, rock amerikarraren kutsua duen talde bikaina, akatsik gabea. “Bohemio”k duen pultsuak arnasarik gabe utziko zaitu; “Nacidos para correr” kantuari odola dario barrenetik…; eta horrela jarraitu ahal izango nuke, ACren kantu berriak goraipatzen.

Texto: Kike Turrón & Kike Babas

mikelbao

Compartir
Publicado por
mikelbao
Etiquetas: (Warner Music)

Entradas recientes

Topaleku

Topaleku, en Santutxu, es un referente para amantes de las tortillas, con recetas innovadoras y…

2 meses hace

Naia Aramendia. Snowboarder

Naia Aramendia, snowboarder vasca de 21 años, es campeona de España y siente una profunda…

2 meses hace

Fermin Muguruza. La ceremonia del abrazo

Fermín Muguruza celebra 40 años como artista con una gira internacional tras más de una…

2 meses hace

Susana Blasco. Transformando el pasado a través del collage

Susana Blasco, artista y diseñadora gráfica zaragozana, utiliza el collage para fusionar elementos vintage y…

2 meses hace

Las mejores películas de 2024

En el repaso anual al cine, destacan secuelas como "Alien: Romulus" y "Bitelchús", además de…

2 meses hace

Alba Pérez Padilla. De la poesía visual a la fotografía artística

Alba Pérez Padilla, fotógrafa con formación en Filología hispánica, ha hecho de la fotografía su…

2 meses hace